Fransa'da en güzel köyler listesinde ilk sirayi kimselere birakmayan, La Rance Nehri kiyisindaki, sirin köy St Suliac'in sakinleri her yil Agustos'un ilk haftasi "100 öncesi St.Suliac Festivali" kapsaminda geleneksel kiyafetli defileleriyle, geleneksel yasam sekillerini örnekleyen, deyme tiyatrocuya tas çikartacak mizansenleriyle, geleneksel müzik esliginde tipik Breton danslariyla ve hatta itinayla hazirladiklari tipik Breton yemekleriyle çevreden akin akin gelen misafirlere tarihin sayfalarinda keyifli bir gezinti imkani sagliyorlar.
Festival günü civar minik sehirlerden akin akin insan kalabaligi akacagi için St.Suliac'a vakitlice geliyoruz. Hatta park problemi yasanacagi düsüncesiyle motosikletimize atliyip gidiyoruz St.Suliac'a bu sefer.
100 yil önce eski bir balikçi köyü olan, Breton balikçilarinin yasadigi bu köyde, o dönemde lokal taslarla insa edilmis balikçi evlerinde günümüzde hayli zenginler yasiyor. Minik sokaklarda dolasiyoruz. Festival hazirliklari hizla devam ediyor. Eski günleri canlandirmak adina evlerin cepheleri kocaman balikçi aglariyla kaplanmis. Festival yavas yavas basliyor. Biz de elimizde fotograf makinalarimiz ana caddenin kenarinda yerimizi aliyoruz. 100 yil öncesinde St.Suliac'da hizmet vermis esnaf kiligina bürünmüs bir grup St.Suliacli ellerinde zanaatlerinin simgesi alet edavatlariyla önümüzden geçiyor. Un çuvallarinin içine ellerini daldirip sagli sollu geçit törenini seyreden misafirlerin üzerine un saçan genç kizlarin elinden fotograf makinami zor kurtariyorum. Oh, neyse makinam unlanmamis, deklansöre basmaya devam. Yasini basini almis çiftler önümüzden dans ederek geçiyorlar. Bebekler Bretanya'ya özgü dantel kiyafetlerle cicili bicili giydirilip, bu özel güne hazirlanmis. Bir çift kenarda laternalari esliginde yerel sarkilardan söylüyor. Onlara katilmayi çok istiyorum ama söyledikleri sarkiyi bilmiyorum. Neyse, en iyisi dinleyip tempo tutmak bu durumda. Bir süre orada takili kaliyorum. Esnaf grubunun ardindan atli arabalarda, hos kiyafetli aileler geçiyor. Onlar da o dönemin aristokrat ailelerini canlandiriyorlar sanirim. Bizlere el sallayip, selam veriyorlar. Hava günlük güneslik. Sagdan soldan yükselen müzige etraftakilerin kahkahalari karisip hos bir armoni olusturuyor.
Degisik bir tad katabilmek, kendilerini tekrarlamamak adina her sene gösteri biter bitmez St.Suliac sakinleri bir sene sonraki gösteri için neler yapabileceklerine kafa kafaya verip karar verip, hummali hazirliklarina basliyorlar. 7'den 70'e, genç yasli demeden herkesin emeginin geçtigi bu organizasyondan biz çok keyif aldik. Bizi bir günlügüne de olsa zaman tünelinde gezintiye çikartan St.Suliac sakinlerine çok, çok tesekkürler.
Festival günü civar minik sehirlerden akin akin insan kalabaligi akacagi için St.Suliac'a vakitlice geliyoruz. Hatta park problemi yasanacagi düsüncesiyle motosikletimize atliyip gidiyoruz St.Suliac'a bu sefer.
100 yil önce eski bir balikçi köyü olan, Breton balikçilarinin yasadigi bu köyde, o dönemde lokal taslarla insa edilmis balikçi evlerinde günümüzde hayli zenginler yasiyor. Minik sokaklarda dolasiyoruz. Festival hazirliklari hizla devam ediyor. Eski günleri canlandirmak adina evlerin cepheleri kocaman balikçi aglariyla kaplanmis. Festival yavas yavas basliyor. Biz de elimizde fotograf makinalarimiz ana caddenin kenarinda yerimizi aliyoruz. 100 yil öncesinde St.Suliac'da hizmet vermis esnaf kiligina bürünmüs bir grup St.Suliacli ellerinde zanaatlerinin simgesi alet edavatlariyla önümüzden geçiyor. Un çuvallarinin içine ellerini daldirip sagli sollu geçit törenini seyreden misafirlerin üzerine un saçan genç kizlarin elinden fotograf makinami zor kurtariyorum. Oh, neyse makinam unlanmamis, deklansöre basmaya devam. Yasini basini almis çiftler önümüzden dans ederek geçiyorlar. Bebekler Bretanya'ya özgü dantel kiyafetlerle cicili bicili giydirilip, bu özel güne hazirlanmis. Bir çift kenarda laternalari esliginde yerel sarkilardan söylüyor. Onlara katilmayi çok istiyorum ama söyledikleri sarkiyi bilmiyorum. Neyse, en iyisi dinleyip tempo tutmak bu durumda. Bir süre orada takili kaliyorum. Esnaf grubunun ardindan atli arabalarda, hos kiyafetli aileler geçiyor. Onlar da o dönemin aristokrat ailelerini canlandiriyorlar sanirim. Bizlere el sallayip, selam veriyorlar. Hava günlük güneslik. Sagdan soldan yükselen müzige etraftakilerin kahkahalari karisip hos bir armoni olusturuyor.
Degisik bir tad katabilmek, kendilerini tekrarlamamak adina her sene gösteri biter bitmez St.Suliac sakinleri bir sene sonraki gösteri için neler yapabileceklerine kafa kafaya verip karar verip, hummali hazirliklarina basliyorlar. 7'den 70'e, genç yasli demeden herkesin emeginin geçtigi bu organizasyondan biz çok keyif aldik. Bizi bir günlügüne de olsa zaman tünelinde gezintiye çikartan St.Suliac sakinlerine çok, çok tesekkürler.
Noel Fransa öncesi oralarla ilgili bir yazi yazmak istedim. Özledim mi ne? Az kaldi az...
1 yorum:
Ben de sana teşekkür ederim ;)resimlerle zaman tünelinde ilerliyormuş gibi hissettim.Sevgiler...
Yorum Gönder